Płochliwy psiak, który dopiero w schronisku nauczył się się jak powinny wyglądać relacje z ludźmi.

Kordek trafił do schroniska w wieku trzech lat. Został odebrany interwencyjnie z ósemką innych psiaków. Jego początki w azylu nie były łatwe, ponieważ Korduś bał się praktycznie wszystkiego i widać było, że w swoim dotychczasowym życiu nie miał właściwie kontaktu z człowiekiem. Na smycz i wolontariuszy reagował przerażeniem i chował się w najdalszy kąt boksu.
Od tamtego momentu minęły cztery lata, a Kordek nadal siedzi w schronisku. Zupełnie niezasłużenie, bo psiak zrobił ogromne postępy i pewnie bez większych problemów odnalazłby się w nowym domu. Kordek znanym sobie osobom bardzo chętnie pozwala na dotyk, lubi głaskanie, a w szczególności drapanie po pleckach. Jest niesamowitym łakomczuchem, co zdecydowanie ułatwia nawiązanie z nim przyjaźni. W przypadku Kordusia powiedzenie „przez żołądek do serca” sprawdza się w stu procentach.
Na spacerach psiak bardzo ładnie chodzi na smyczy, choć coraz częściej woli raczej wylegiwać się w trawie wystawiając brzuszek do głaskania, niż przemierzać długie kilometry.

Na mijane psy reaguje różnie. Zdarza mu się energicznie pociągnąć w ich kierunku albo złapać zębami za smycz przy próbie uwolnienia się, jednak przy jego gabarytach nie jest to uciążliwe. Wydaje się ze Kordek po prostu potrzebuje socjalizacji z innymi psami. Przez cztery lata w schronisku mieszkał w boksie z różnymi psiakami i ze wszystkimi dobrze się dogadywał, jednak na spacerach na widok psa potrafi zareagować nadmierną ekscytacja.
Kordek jest jednym z tych psów, które przez lata pozostają niewidzialne dla adoptujących. Nie jest już młodzieniaszkiem i nie przypomina też żadnej z popularnych wśród ludzi ras psów, co nie znaczy że nie potrzebuje naszej troski i bliskości. Korduś ponad połowę swojego życia spędził w schronisku, dlatego bardzo prosimy o dom dla naszego weterana.