Sąd Rejonowy dla Krakowa – Krowodrzy w Krakowie, II Wydział Karny, na skutek zażalenia KTOZ, postanowieniem z dnia 14 marca 2014 r. utrzymał w mocy postanowienie prokuratora o umorzeniu postępowania przygotowawczego. Stan faktyczny był bezsporny. W upalnym czerwcu 2013 na terenie Krakowa, suczka Aksa rozpoczęła poród co najmniej o godzinie 22.00. Dnia następnego w godzinach wczesnoporannych mąż osoby, która opiekowała się psem usłyszał, że z piwnicy dochodzą piski, jednak nie wszedł do środka „bo nie chciał denerwować psa”. Rano opiekunka psa wypuściła go do ogrodu gdzie osłabiony legł na 30 C upale. O godzinie 8.00 suka urodziła martwe szczenię. Opiekunka po 0,5 h zakopała szczenię nieopodal. Sąsiedzi, którzy zaniepokojeni całą sytuacją oferowali pomoc finansową na wezwanie weterynarza, jednak opiekunka odmówiła pomocy. Okoliczności towarzyszące tym wydarzeniom wskazywały, że osoba ta nie chciała udzielić pomocy weterynaryjnej zwierzęciu. Po godzinie 10.00, po przybyciu inspektorów KTOZ nastąpił zgon. Biegły sądowy lek. wet. W. Kujawski stwierdził, że akcja porodowa powinna trwać d 4-6 h, a po tym czasie opiekunowie powinni zwrócić się do lekarza weterynarii.
Prokurator umarzający postępowanie przygotowawcze wskazał, że ustawa o ochronie zwierząt nie penalizuje czynu polegającego na narażeniu na utratę życia zwierzęcia.
KTOZ wskazał, że taka wykładnia art. 35 ust. 1a ustawy o ochronie nie zasługuje na uznanie. Norma ta stanowi, że kto znęca się nad zwierzętami podlega karze pozbawienia wolności do lat 2. Natomiast art. 6 ust. 2 ustawy wskazuje, że przez znęcanie się nad zwierzętami należy rozumieć zadawanie albo świadome dopuszczanie do zadawania bólu lub cierpienia, a w szczególności utrzymywania zwierząt w niewłaściwych warunkach bytowania, w tym utrzymywania ich w stanie rażącego zaniedbania lub niechlujstwa. Ustawa o ochronie zwierząt art. 4 pkt 11 zawiera legalną definicję rażącego zaniedbania, przez którą rozumie drastyczne odstępstwo od określonych w ustawie norm postępowania ze zwierzęciem, a w szczególności utrzymywanie zwierzęcia w stanie nieleczonej choroby.
Wykładnia powyższych norm prowadzi do jednoznacznego wniosku, że brak udzielenia pomocy weterynaryjnej w przypadku patologii ciąży jest rażącym zaniedbaniem, a skoro tak to stanowi utrzymywania zwierzęcia w niewłaściwych warunkach bytowania. Biorąc pod uwagę, że zamiarem bezpośrednim objęta ma być czynność wykonawcza, czyli utrzymywanie zwierzęcia w stanie nieleczonej choroby, to brak udzielenia pomocy weterynaryjne w opisanym przypadku stanowi występek z art. 35 ust. 1a ustawy.
Sąd w ustnych motywach rozstrzygnięcia ograniczył się do stwierdzenia, że w potocznym rozumieniu znęcania, przedstawiony stan faktyczny nie realizuje tego znamienia typu czynu zabronionego.
KTOZ oczekuje na pisemne uzasadnienie postanowienia, nie wyklucza zwrócenia się do Rzecznika Praw Obywatelskich celem rozważenia wniesienia rzez niego kasacji. Na marginesie należy zauważyć, że to nie pierwsza sprawa Sądu Rejonowego dla Krakowa – Krowodrzy w Krakowie, Wydział II Karny, która wymaga sięgnięcia po nadzwyczajne środki zaskarżenia.
adw. Piotr Rachwał – pełnomocnik Krakowskiego Towarzystwa nad Zwierzętami